chmiel

Chmiel to bylina-pnącze, dorastające do 6 metrów. Zbieramy jego „szyszki”, gdy są jeszcze zielonożółte. Dojrzałe i brązowe owocostany nie nadają się do użytku, ponieważ nie zawierają już cennej substancji lubuliny (żółtego pyłku w środku owocostanów). Zebrane szyszki suszymy od razu po zerwaniu. Z ziela robimy napar, który działa kojąco na nerwy, uspokajająco i pomaga w zasypianiu. W smaku chmiel jest dość gorzki, dlatego poleca się go mieszać z miętą i melisą, których działanie jest podobne.

Odwarem z szyszek chmielu przemywa się twarz, co działa ściągająco i regenerująco na cerę. Taką miksturą myje się również włosy by nadać im połysku. Młode pędy chmielu jada się jak szparagi, z młodych listków robi się sałatkę z dodatkiem przypraw, oliwy i octu. Szukamy tego pnącza w zaroślach, olszynach i wilgotnych lasach. Posiada właściwości bakteriobójcze, co sprzyja fermentacji piwa i hamuje rozwój nieporządanych mikroorganizmów podczas tego procesu. Stosowane okłady zewnętrzne z liści i szyszek, mają działanie antyseptyczne i pomagają w leczeniu się ran. Jego spożywanie obniża libido, dlatego w średniowieczu napoje chmielowe były warzone w klasztorach. Obecnie uprawiany głównie w ciepłych częściach kraju.