bakłażan

salonum melongena

zbieraj: świeżo dojrzałe, błyszczące owoce. Jeżeli za długo zostaną na krzaczkach, ich skóra stanie się matowa, a miąższ gorzki. Jest to roślina pochodząca z Indii, dlatego potrzebuje maksimum ciepła i jest bardzo wrażliwa na ochłodzenia powietrza. Przy temperaturze mniejszej niż 15*C, zatrzymują swój wzrost i dojrzewają bardzo wolno. Gdy główny pęd rośliny wyrośnie na wysokość 30 cm, odcinamy stożek wzrostu. Roślina zacznie się wtedy rozkrzewiać i zawiązywać więcej owoców, jednak pamiętajmy, że ich liczba na krzaku nie powinna być większa niż 3-4. Ma duże zapotrzebowania na wodę i nawóz, by mogła wytworzyć duże, smaczne owoce.

smakuj: tylko poddanych obróbce termicznej owoców, czym są botaniczne. Surowa skórka jest lekko trująca. Jeżeli chcemy piec bakłażana w całości, jego skórę lekko nakłuwamy, żeby nie wybuchł. Również bardzo dobrym sposobem na przyrządzenie bakłażana jest opalanie w całości nad ogniem (np. kuchenką). Spaloną i odpadającą skórę obieramy, a miąższ wykorzystujemy. Świeżego bakłażana kroimy w talarki, sypiemy solą i zostawiamy na 20 minut. W tym czasie wydali on nadmiar wody i nie będzie chłonął dużej ilości tłuszczu, a dodatkowo zostanie pozbawiony lekkiej goryczki. Posolone bakłażany płuczemy, osuszamy, a następnie pieczemy lub smażymy. By bakłażan nie czerniał, najlepiej kroić go nożem ze stali nierdzewnej.

korzystaj: z tej niskokalorycznej rośliny. By taka była, nie smaż jej, a gotuj w pomidorach czy przerób na pastę lub dip. Skóra bakłażana jest ciężkostrawna, więc warto łączyć go z ziołami i nie jeść zbyt późno. Znajdziemy w nim głównie fosfor i wapń. Angielska nazwa eggplant (jajko-roślina) nawiązuje do wyglądu białej odmiany bakłażana, wyglądającej jak jajko. Słowo “bakłażan” jest rusycyzmem, przed II wojną światową odnajdziemy je w książkach jako “patłażan”.